Het Kurhaus was sinds de 18e eeuw bekend in vele badplaatsen. Normaliter had het schitterende kamers en zalen voor vergaderingen, sociale gebeurtenissen, concerten en balavonden. In de loop van de 19e eeuw maakte het een groots entrée in het leven van de opkomende badplaatsen. Het was een soort grand hotel waar de nadruk op plezier en vermaak lag. Meestal begon het zijn leven als Kurzaal en veranderde het later zijn naam naar Kurhaus. Dit was het geval in Zandvoort waar het Hotel Kurzaal vanaf 1900 als Kurhaus bekend stond.
De eerste steen werd op 25 februari 1881 gelegd en samen met de Passage vormde het de architectonische as van het nieuwe Bad Zandvoort. De bouw ging snel van start en de opening vond plaats in hetzelfde jaar samen met die van de spoorlijn en de Passage. Het Hotel Kurzaal was door een enorme trap met de Passage verbonden en bestond uit een centraal gebouw gekroond door vier spitse torens.
Aan beide kanten van het hoofdgebouw vormden twee gallerijen een halve maan, een lang half rond terras met zeezicht en welk aan 4000 bezoekers ruimte bood. Bovendien waren er twee paviljoens, een aan elke zijde van de halve maan. Van een afstand leek het geheel op een sprookjeskasteel. De kurzaal zelf vormde het centrale element van het hotel en was een total met hout beklede zaal met een oppervlakte van 400 vierkante meter. De 46 gastenverblijven lagen in beide gallerijen en de eindpaviljoens boden ruimte aan de bad-arts en de directie van het hotel.
Na het begin van de 20e eeuw liep het aantal overnachtingen terug. In 1913 gaf de nieuwe eigenaar opdracht voor het ontwerp van een nieuw gemoderniseerd Kurhaus en de hotelkant verdween. De nadruk lag nu op plezier en vermaak. Het oude Kurhaus werd gesloopt en een nieuw gebouw werd opgericht in hetzelfde jaar. Het had een traditioneel ontwerp en werd omringd door trappen. Hoewel zwaar beschadigd, overleefde het Kurhaus de oorlogsvernietigingen van 1943. Toch verdween het 3 jaar later in 1946 toen het afgebroken werd om nooit weer te herrijzen. Men vond dat in het na-oorlogse Zandvoort geen plaats was voor zulk een mondain project.
